Het oogstjaar 2013 strak, ziltig, zuren, bittertjes, oostenwind.

Sepia op het strand gevonden. Gekraak van scheermesschelp onder Timberland, maat 45.

De 2014 en de 2015 brachten ons achter de duinen. Meer in de luwte. Op de buik door nat gras richting een kruidentuintje. Kruisbessenbedje. Lofbitters. 

De 2016: aangrijpend alert, kwiek en strak weer. De voor Loire sauvignon blanc heilige kruisbessen, gekliefde mineralen en de geur van vers gezeist riet. Stuk voor stuk oogstjaren die scharnierden rondom een alcoholpercentage van 12,5 procent.

Maar 2018 - een legendarisch jaar voor de Loire; droge zomer en dito herfst na wat regen in juni - stopt de Alcohol Kop van Jut pas als het belletje van 14 procent klinkt. Geen alarmbel overigens maar de aankondiging van een andere sancerrestijl. Rijper, exotischer, gevulder. Het gekraak is een geknisper geworden. De wind waait nu uit het zuiden. De tropen liggen open. Maar de frisheid laat zich niet verjagen.